Gerhard Tuinema.

Verhoal.

De Gebroeders van Dam (dail 50)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

n Sprij van dook ligt over t laand op dizze veujoarsmörn.
t Koren staait ter meroakel veur noa zo n best veujoar en boeren vrieven zok voak ais in handen: da s aal heurent!
t Ol keuterspultje van de Gebroeders van Dam het n nije aankiek kregen.
t Raaiten dak is oetstukt en hier en doar binnen muren opnijs weer optrokken. Schosstain staait ter weer recht op en der is n nije veurdeur kommen.

Der is alledeegs n sloapkoamer aanbaauwd. Jurrie von t eerst wel wat kold, mor nou e der ainmoal aan wènd is wol e nait geern weer kuutjebuten.
Van stond of aan het Hennie mit aanpakt en as ze t hoeswaark doan haar trok ze mit Jurrie noar t laand.
Dou t zummer wer kon Jurrie t allain nait meer of en dou haar Hennie onnaaiert dat ter hulp kommen mos.
Jampie Koegel, dij doags teveuren oet Indonesië weerom kommen was, wol wel geern aan slag en dou Jurrie hom vroagd haar as knecht, haar e votdoalek jô zegd.
n Fikse vent en nait baang veur n beetje waark.
Hennie zörgt wel dat e s middoags zien pozzie krigt en zo heurt t ook.

Nou Jurrie hulp het krigt e aal meer oareghaid aan t boerenbedrief. Wat hemmen ze n waark had om t laand weer kweekvrij te kriegen, want laive tied nog aan tou, wat was t n wildeboudel.
Ol Meer is mit pensioun goan. Ze bruken t ol peerd nog n beetje veur t lichte waark, mor as der wat verzet worden mout, wordt Hennie aanspand. Jurrie het n drijjoareg peerd kocht en Jampie het hom vot Hennie nuimd.
Jurrie het ter mor wat om laagd: wel nuimt n roen nou Hennie?

Op dizze veujoarsmörn is Jampie Koegel allain aan t melken goan. Da s de eerste moal zo laank as e der is, want altied gaait Jurrie mit. As Jampie onder eerste kou zit laagt e in zokzulf.
Zò zenewachteg het e Jurrie nog nooit zain. Nou ja, t zel wel nait mitvalen, mor nee... dat n mins zò roar doun kin!
Wa s dat? Wordt ter roupen? Jampie kikt ais om zok tou. Verdold, doar staait Jurrie in achterdeur te zwaaien.
Wat nou? Ja, zel wel niks aans opzitten, mout e straks mor verder melken. Op n run vlogt Jampie over loan en haildail achter poest komt e bie Jurrie aan.
Pak votdoalek dien fiets en goa noar dokter, tou nou kerel, schait nou op. Zeg mor dat e doalek kommen mout, t is zo ver!

Mit dat e t leste zegt vlogt Jurrie ook al weer in hoes.
Jampie gript as de wind zien fiets, springt ter mit n zwaai op en as n gek vlogt e noar grintweg.
Haarder, ààl haarder, net wat veur Jampie. As e bie dokter aanbelt kin e gain pap meer zeggen.
Kerel nog aan tou, dat is rieden nait! Jampie het zien bosschop nog mor goud en wel doan of dokter zit al in woagen.
In loop het e zien tas grepen en vlinten stoeven hom achternoa, zòveul gas geft e in ainmoal.

k Bin bliede dat ie der binnen dokter, t is zo ver mit vraauw.
Jurrie wacht dokter al bie deur op en lopt veur hom aan in hoes.
Alles staait kloar dokter hur, zegt vrouw Blaik as ze dokter zicht.
t Ol mins is der al n dag of wat west, dat wol Hennie laiver.
Dokter gaait eerst noar Hennie, onderzöcht heur even, knikt ais en lopt din noar toavel om te kieken of alles der is.
Keurig vrouw Bleek, u kent het vak! laagt dokter.

Jurrie staait op hozevörrels in sloapkoamer en wait nait woar e kieken mout.
Kom hier mor bie mie, mien jong zegt Hennie zaacht en stekt hom haand tou. Aalgedureg bit ze op lippen van pien. Ze het t hoar nat op kop, mor gain geluud komt heur over lippen.
Din begunt de stried om t jonge leven. Kaalm, zoakelijk hoast dut dokter zien waark.
Jurrie vuilt hou Hennie zok aan hom vastgript en t gaait hom deur alles hin dat ze zo lieden mout. Zò aanschaauwt Jurrie van Dam t wonder van de geboorte. De geboorte van dat klaine schepseltje, bloud van zien bloud. t Wordt vol in t gemoud van Jurrie van Dam.

Hai zicht hou Hennie lidt, mor hai begript òòk woaròm ze dit droagen kin.
Din, as n verlözzen hoast, komt ter àin gil van Hennie en votdoalek ter achteraan de stem van dokter: Een flinke zoon!
Even loater geft dokter t kind over aan vrouw Blaik en gaait zulf noar de kroamvraauw.
Stil ligt Hennie in t kuzzen. t Hoar ligt as n plak op kop, ze is blaik, mor op heur gezicht ligt n nije glans.

En... hoe zal de zoon heten, van Dam? vragt dokter as alles bestöt is.
Elzo... Elzo van Dam dokter!
Nooit is doar over proat en as Jurrie t zegd het zuiken zien ogen dij van Hennie.
Ze nikt allain mor en mit baaide handen trekt ze hom noar zok tou.
Vast drukt Jurrie zien lippen op heur mond en hai schoamt zok nait dat e schraift...

Elzo van Dam... zò is t goud!!!!

Òflopen!