Gerhard Tuinema.

Verhoal.

De Gebroeders van Dam (dail 49)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

Bim... Bam... Bim... Bam... Bim... Bam... Veur... bie... Veur... Bie... t Is... doan... Bim... Bam !! Zo gaalmt ol torenklok over t dörp.

Heur, zeggen minsen, Elzo van Dam wordt begroaven!
Dood is nog onverwachts kommen, mor dij komt mainstied onverwachts over drumpel.
t Het Jurrie slim aangrepen. Wel n ketaaier laank het e bie ber stoan, zunder ain woord te zeggen.
Hail tevree haar Elzo der legen, net of e bliede was dat t veurbie was.
Ze hemmen t goud had mit heur baaiden, Elzo en hai. Zeker, der binnen wel ais haarde woorden valen, mor ze hemmen nooit n vinger noar mekoar oetstoken.

Elzo van Dam wordt begroaven... t Moakt veur Job Klaaistrô nait veul oet of e nou op wipkoar of op liekwoagen zit, zò voak het e de raais noar t kerkhof nou al moakt.
Hai schoft t proemke van ain waang noar aander en drukt houd even vaster op kop.
n Dikke begraffenis is t nait. Ain auto ridt ter achter aan en din nog n man of dattien, vattien dij der lopend achter aan kommen.
Veul verziedjen hemmen Jurrie en Elzo nait doan en femilie hemmen ze hoast nait.
Nee, Job Klaaistrô het wel geliek, n dikke begraffenis is t nait. Hier en doar staait n kobbeltje volk te kieken, as t aits kin tussen hoezen in.
Nait veul volk achter, zeggen minsen. Job huift nait aan lien trekken, peerden waiten t pad al wel.

Ol toren kikt op alles deel. Aan zien braide vout speult t jonkgoud en even verder gaait Elzo van Dam zien leste gang.
Uren... Doagen... Moanden... Joaren... Sinter op kerkhofloan knarst onder roaden.
Job schoft zien proemke nog even weer noar aander waang. Nog even, din het e hom weer verdaind.
Misschien kin e noatied nog nèt n vrachtje doun...
Elzo van Dam wordt begroaven Beuken heeg onttrekt kerkhof aan t oog.
Hou voak is liekwoagen al bie hom langs reden? Din staait woagen stil...
Droagers stellen zok op en brengen Elzo van Dam noar zien leste rustploats.

Jurrie het leste nachten gain wenk in ogen had: t is hom aan te zain ook.
Hennie is ook blaik. Noast mekoar stoan ze bie t graf. Langzoam zakt kist vot...
As veurganger vragt wel nog wat zeggen wil stapt Sambo noar veuren. t Is n ààndere Sambo dij doar nou bie t graf staait. Aans het e overaal de gek mit, nou is zien broanie vot. Nou staait e tegenover de dood...
Vandoag Elzo, mörn hai misschien. Veul zegt e nait, mor wàt e zegt komt oet t haart. Dat is Sambo as mins...
Elzo, rust zacht! Leste woorden blieven even boven t graf hangen... Rust zacht...

Din is beurt aan domie. Jurrie en Elzo binnen nooit gain geregelde kerkgangers west, mor as domie der over deel kwam was e welkom west.
As domie der over begonnen was dat ze nait voak in kerk kwammen huil Jurrie altied de woorden van zien grootmoe aan: Leef zò, dat ge ten alle tijde durft te sterven! Doar hol ik mie aan domie!
Domie Bos prat over n minskeleven. Nog nait zo laank leden n bruloft en nou n begraffenis.
Vandoag Elzo, mörn misschien ain van heur. Mor noa dit leven komt n aander leven... Elzo van Dam was n goed mins west.
Ain van zien leste doagen was domie nog bie hom west en hai haar der Vrede vonden...
Laat ons bidden, zegt domie. Onze Vader die in de hemelen zijt, Uw naam worde geheiligd, Uw Koningkrijk kome...
Taande schraift en Hennie kin zok ook nait goudhollen. t Pakt Sambo alledeegs aan, alhouwel hai allain mor even mit mond trekt.

s Oavends zitten Hennie en Jurrie stil bie mekoar... Ze k die nog n moal inschenken, mien jong?
Och gommes doagen, hest dien kovvie ja kold worden loaten. Tou nou Jurrie, perbaaier nou even om staark te wezen.
k Wait wel mien jong, t vaalt nait tou, mor wie mouten der toch weer deur. t Haar nog minder kènd. As wie dit nait kregen haren, ik bedoul... nou ja, as ik ter nait west was haarst allain zeten.
Hest geliek wicht, wie mouten weer verder!
Mor t vaalt mie zo stoer, wie binnen zo laank mit ons baaiden west. Kom, k zel mien kovvie even opdrinken en din wi k nog even noar t vij kieken.
Mooi, din loop k wel even mit. t Peerd kin mie nou ook al.

Wat is t mooi hier Jurrie, k wol nait geern weer noar stad tou!
Om t peerd nait of om mie nait? vragt Jurrie en din laagt e weer.
Om baaiden nait, zegt Hennie. Mit heur baaiden goan ze noar t vij. Aarm in aarm stoan ze bie t peerd.
As ze even loater noar boeten lopen roeken ze t veujoar.
Kom wicht, wie goan aan zied. t Is mörn weer vroug dag!
Even knipt ze hom in aarm... Zò is t goud!

t Ol hoes dreumt onder t raaiten dak. Ain dij binnen zien muren opgruid is het e lösloaten en n jonge vraauw, dij t geluk bie hom vonden het nemt e weer mit laifde op.
t Leven gaait verder... aal mor verder...

Wordt vervolgd!